
Trúarjátning
Við trúum að Biblían, Gamla og Nýja testamentið, sé innblásið, óskeikult og bókstaflegt orð Guðs, endanlegur og æðsti mælikvarði allrar trúar, kenningar og lífs, og að allar hefðir, sýnir og tilfinningar skuli metnar í ljósi Ritningarinnar einnar (Sola Scriptura).
1. Biblían – endanlegt orð Guðs
Við trúum að Biblían, Gamla og Nýja testamentið, sé innblásið, óskeikult og endanlegt orð Guðs, æðsta mælikvarði alls lærdóms og lífs.
-
„Öll ritningin er innblásin af Guði og gagnleg til fræðslu, áminningar, leiðréttingar og til uppeldis í réttlæti.“ (2Tím 3:16–17)
-
„Engin spádómsorð ritningarinnar verða til úr mannsins eigin ályktun… menn töluðu frá Guði, knúðir af heilögum anda.“ (2Pét 1:20–21)
Við játum Sola Scriptura:
Að Ritningin ein sé æðsta regla trúar og siðar, og allar kenningar, hefðir og sýnir skulu metnar í ljósi hennar.
-
„Til lögmálsins og vitnisburðarins! Ef þeir tala ekki samkvæmt þessu orði, þá er enginn dögun þeim.“ (Jes 8:20)
-
Bera má saman orð Jesú og postulanna í Matt 22:29; Jóh 17:17; Post 17:11.
2. Guð – heilög þrenning
Við trúum á einn, lifandi og heilagan Guð sem er frá eilífð þrennur í persónum: Faðir, Sonur og Heilagur andi, en einn að eðli, dýrð og mátt.
-
„Heyr, Ísrael! Drottinn er vor Guð, Drottinn einn.“ (5Mós 6:4)
-
Skírnarskipunin: „…skíra þá í nafni föður og sonar og heilags anda.“ (Matt 28:19)
-
„Náð Drottins Jesú Krists, kærleikur Guðs og samfélag heilags anda sé með yður öllum.“ (2Kor 13:13)
Faðirinn er skapari alls sem er; Sonurinn frelsarinn sem tók á sig hold; Andinn er sá sem endurfæðir, helgar og styrkir fólk Guðs.
-
Sköpun: 1Mós 1:1; Kól 1:16.
-
Frelsun: Jóh 3:16; Matt 1:21.
-
Endurfæðing og helgun: Jóh 3:5–8; Tít 3:5; Gal 5:22–23.
3. Jesús Kristur – meyjarfæðing, dauði og upprisa
Við trúum að Jesús Kristur sé eilífur Sonur Guðs, sannur Guð og sannur maður, sem tók á sig mannlegt hold til að frelsa okkur.
-
„Í upphafi var Orðið… og Orðið var Guð… Og Orðið varð hold og hafðist við meðal vor.“ (Jóh 1:1–14)
-
„Í honum býr öll fylling guðdómsins á líkamlegan hátt.“ (Kól 2:9)
Meyjarfæðingin
Við trúum að Jesús Kristur var getinn af Heilögum anda og fæddur af meyju, Maríu.
-
„Hún mun son ala… Heilagur andi mun koma yfir þig…“ (Lúk 1:30–35)
-
„María… áður en þau höfðu komið saman, reyndist þunguð af heilögum anda.“ (Matt 1:18–23; Jes 7:14).
Friðþæging krossins
Við trúum að Jesús dó staðgengilsdauða á krossi fyrir syndir mannkyns, bar reiði Guðs, tók refsinguna sem vér áttum skilið og leysti okkur með blóði sínu.
-
„Kristur dó fyrir syndir vorar samkvæmt ritningunum.“ (1Kor 15:3)
-
„Hann var særður vegna vorra synda… refsingin sem oss bar í sinn stað kom yfir hann, og fyrir benjar hans urðum vér heil.“ (Jes 53:4–6)
-
„Hann… bar syndir vorar í líkama sínum á tréð.“ (1Pét 2:24; Róm 3:23–26).
Dauði, greftrun og upprisa
Við játum að Jesús dó raunverulegan, líkamlegan dauða, var grafinn og reis upp líkamlega á þriðja degi.
-
„Kristur dó fyrir syndir vorar… var grafinn… reis upp á þriðja degi samkvæmt ritningunum.“ (1Kor 15:3–4)
-
Frásagnir um tóman gröf og sýnir eftir upprisu: Matt 28; Mark 16; Lúk 24; Jóh 20–21.
Upprisan er trygging réttlætingar okkar, sigur yfir synd, dauða og djöfli og fyrirheit um eigin upprisu trúaðra.
-
„Ef Kristur er ekki risinn, er trú yðar gagnslaus… En nú er Kristur upprisinn frá dauðum, frumgróði þeirra sem sofnaðir eru.“ (1Kor 15:17–20)
-
„Sá sem trúir á mig mun lifa, þó hann deyi…“ (Jóh 11:25–26; Róm 6:4–5).
4. Frelsun – fyrir náð, í trú, í Kristi einum
Við trúum að maðurinn sé fallinn í synd og alls ófær um að frelsa sjálfan sig með verkum, hefðum eða trúfélagsaðild.
-
„Allir hafa syndgað og skortir Guðs dýrð.“ (Róm 3:23)
-
„Þið voruð dauðir vegna misgjörða yðar og synda.“ (Ef 2:1).
Frelsun er gjöf Guðs, einungis af náð, eingöngu í gegnum trú á Jesú Krist, ekki af verkum svo enginn hrósi sér.
-
„Af náð eruð þið hólpnir orðnir, fyrir trú. Það er ekki frá ykkur, það er Guðs gjöf, ekki af verkum…“ (Ef 2:8–9)
-
„Við verðum réttlættir fyrir trú án verka laganna.“ (Róm 3:28; Gal 2:16; Jóh 3:16).
5. Heilagur andi og líf trúaðra
Við trúum að Heilagur andi starfi í heimi og kirkju, sannfæri um synd, réttlæti og dóm og endurfæði þann sem trúir á Krist.
-
„Hann mun ávíta heiminn um synd og réttlæti og dóm.“ (Jóh 16:8)
-
„Enginn getur sagt: Jesús er Drottinn, nema í heilögum anda.“ (1Kor 12:3; Jóh 3:5–8; Tít 3:5).
Andinn býr í hverjum trúuðum, gefur gjafir að vilja sínum, helgar okkur og gefur ávöxt í lífi okkar.
-
„Líkaminn er musteri heilags anda…“ (1Kor 6:19–20)
-
Gjafir: 1Kor 12; Róm 12:3–8; Ef 4:11–13.
-
Ávöxtur andans: Gal 5:22–23.
6. Kirkjan – líkami Krists
Við trúum að hin sanna kirkja sé alheimssöfnuður allra endurfæddra trúaðra sem trúa á Jesú Krist sem Drottin og frelsara.
-
„Þið eruð líkami Krists og hvert um sig limir hans.“ (1Kor 12:27)
-
„Kristur elskaði kirkjuna og gaf sjálfan sig fyrir hana.“ (Ef 5:25–27).
Við lítum á Smárakirkju sem fríkirkju sem vill vera trúföst orði Guðs, byggð á fagnaðarerindinu um kross og upprisu Jesú.
-
Post 2:42–47 um samfélag, boðun, bæn og brauðsbrot.
-
Heb 10:24–25 um að yfirgefa ekki samankomur safnaðarins.
7. Skírn og kvöldmáltíð
Við viðurkennum tvö sakramenti/helgiathafnir, sem Kristur sjálfur setti: skírn og heilaga kvöldmáltíð.
-
Skírnarskipunin: Matt 28:18–20.
-
„Allir sem til Kristsskírnar eru skírðir hafið þið í Krist klæðst.“ (Gal 3:27; Róm 6:3–4).
Kvöldmáltíð Drottins er minning og játning um fórnardauða Krists, samfélag trúaðra við hann og hver við annan og fyrirheit um endurkomu hans.
-
Setningarorðin: Matt 26:26–29; Mark 14:22–25; Lúk 22:14–20; 1Kor 11:23–26.
8. Endir tímanna og von kristinna
Við trúum að Jesús Kristur muni koma aftur persónulega, sýnilega og í dýrð til að dæma lifendur og dauða.
-
„Sami Jesús, sem upp var tekinn frá yður til himins, mun koma á sama hátt og þið sáuð hann fara til himins.“ (Post 1:11)
-
„Drottinn sjálfur mun stíga niður af himni…“ (1Þess 4:16–17; Matt 24; Opb 22:12–13).
Trúaðir munu fá að taka þátt í eilífu lífi með Guði, en hinir sem hafna Kristi verða aðskildir frá Guði.
-
„Og þeir munu ganga til eilífs refsings en hinir réttlátu til eilífs lífs.“ (Matt 25:46)
-
„Guð elskaði heiminn svo mjög… til þess að hver sem trúir á hann glatist ekki heldur hafi eilíft líf.“ (Jóh 3:16, sjá einnig Opb 21:1–5).
